Kazał się pochować na Polskim Cmentarzu Wojennym na Monte Cassino, wśród swoich żołnierzy, których wyprowadził z sowieckiego piekła. Zmarł dokładnie w 26. rocznicę bitwy, 12 maja 1970 r. w Londynie. Miał wówczas 78 lat. Od 1946 r. był pozbawiony przez władze komunistyczne w kraju polskiego obywatelstwa i uważany za zdrajcę. Tymczasem przez kilkanaście powojennych lat polskie społeczeństwo marzyło, że Władysław Anders „przyjedzie na białym koniu” i jeszcze raz uwolni ich z sowieckiej niewoli. Na emigracji był członkiem najwyższych władz państwowych, w tym w latach 1950-1954 następcą Prezydenta RP na Uchodźstwie, a następnie członkiem opozycyjnego „gabinetu cieni”, tzw. Rady Trzech. Dobre imię przywrócono mu w kraju dopiero w 1989 r., po upadku rządów komunistycznych.

Fot.: Płyta nagrobna gen. Władysława Andersa . Domena publiczna, CC BY-SA 3.0