Ks. Władysław Bukowiński. Fot. NN, Domena publiczna

Urodził się 4 stycznia 1905 r. w Berdyczowie (dzisiejsza Ukraina). W roku 1920, po wybuchu wojny z bolszewikami, rodzina Bukowińskich przeniosła się do Krakowa. Tam, w Katedrze Wawelskiej, Władysław Bukowiński przyjął święcenia kapłańskie. Początkowo swoją posługę kapłańską sprawował w Rabce i Suchej Beskidzkiej, a potem w Łucku.

We wrześniu 1939 r. Łuck trafił w ręce sowieckie. W sierpniu 1940 r. ks. Bukowińskiego aresztowało NKWD i został osadzony na Zamku Lubarta. W czerwcu 1941 r. przeżył masakrę więzienną – podczas egzekucji nie sięgnęła go żadna kula i przeżył zasypany ciałami pomordowanych.

W styczniu 1945 r. został aresztowany przez Sowietów, którzy ponownie zajęli Wołyń. Wkrótce skazano go na 10 lat łagrów. Pracował m.in.  przy wycince lasu na Uralu w obozach czelabińskich, w kopalni miedzi „Pokro” w Dżezkazganie. Mimo ciężkiej pracy i choroby, która omal nie spowodowała jego śmierci, codziennie rano odprawiał Eucharystię, a po pracy odwiedzał chorych.

W 1954 r. zesłano go do Karagandy, gdzie musiał znaleźć zatrudnienie – został stróżem nocnym w kombinacie węglowym. Prowadził wówczas tajne duszpasterstwo, odprawiając nabożeństwa w prywatnych mieszkaniach. W 1955 r. mógł wrócić do Polski, jednak zrezygnował z tej możliwości i przyjął obywatelstwo sowieckie, dzięki czemu mógł na stałe pełnić posługę duszpasterską w Kazachstanie. Zrezygnował z pracy stróża i skupił się wyłącznie na kapłaństwie. W 1959 r. został skazany za nielegalne stworzenie kościoła i agitację religijną na trzy lata łagru. Pracował przy wycince lasów w okolicach Irkucka. Służył ludziom przez kolejnych kilkadziesiąt lat. Zmarł 3 grudnia 1974 r. w Karagandzie w opinii świętości. Został beatyfikowany 11 września 2016 r. w Karagandzie. Nazywany jest „apostołem Kazachstanu”.

Zapraszamy też do wysłuchania podkastu Krzysztofa Renika, w którym o ks. Bukowińskim opowiadają Polacy z Kazachstanu: https://swiatsybiru.pl/pl/ak-2/