Stojący na czele Carstwa Rosyjskiego Iwan IV Groźny od wielu lat spoglądał łapczywym okiem na Inflanty – terytorium podzielone głównie pomiędzy Polskę, Litwę i Szwecję. Dla Moskwy była to najprostsza droga do uzyskania wybrzeży Morza Bałtyckiego, a co za tym idzie, uzyskania statusu ważnego gracza w polityce morskiej i uzyskania nowych dróg handlowych i rynków zbytu. Dotychczasowe starania Iwana nie dawały jednak wystarczających rezultatów, a jedynym zyskiem było funkcjonowanie tzw. żeglugi narewskiej (jednak usilnie zwalczanej przez stronę polską). Dlatego w 1577 roku Moskwa uderzyła ponownie. Iwan IV Groźny liczył, że zada zasiadającemu na tronie polsko-litewskim Stefanowi Batoremu decydujący cios. Sprzyjające temu celowi zdawały się być okoliczności – Batory nie miał dużych możliwości reakcji, gdyż był zaplątany w wojnę z Gdańskiem, który nie chciał uznać jego wyboru na króla. Inflanty ponownie stanęły w ogniu.