Irena Cecylia Manturo. Fot. zbiory Muzeum Pamięci Sybiru
Irena Cecylia Manturo w kwietniu 1940 r. została deportowana do północnego Kazachstanu wraz z matką Julią Manturo z d. Szczepańską oraz dwójką rodzeństwa. Ojciec rodziny, Zygmunt, jako żołnierz Wojska Polskiego po wybuchu wojny został aresztowany i osadzony w więzieniu, początkowo w Białymstoku, później w Łomży. W czerwcu 1941 r., po ucieczce Sowietów, a przed wkroczeniem Niemców mieszkańcy Łomży rozbili więzienie, aby uwolnić przetrzymywane tam osoby. Zygmunt nie mógł chodzić, był spuchnięty z głodu, miał kurzą ślepotę. Z więzienia na taczce wywiozła go jedna z łomżynianek. Na zesłaniu Irena uczęszczała do Szkoły Średniej w Donieckoje, a w 1945 r. wzięła udział w olimpiadzie kół ZPP w Kokczetawie. Do Polski Irena z matką i rodzeństwem wróciła w 1946 r. Obecnie jest uznaną językoznawczynią, emerytowaną profesor Instytutu Slawistyki Polskiej Akademii Nauk.
