25 września 1939 roku NKWD aresztowało Bolesława Jana Stokowskiego, zamieszkałego w Białymstoku międzywojennego pracownika Sądu Okręgowego. Po trafieniu na przesłuchanie wszelki ślad po nim zaginął, co pozwala przypuszczać, że jego nazwisko widnieje na tzw. białoruskiej liście katyńskiej.
W kwietniu 1940 roku Sowieci ponownie poddali rodzinę Stokowskich represjom. Tym razem w ramach drugiej masowej deportacji wywieźli na Wschód żoną Bolesława, Annę, oraz ich dzieci – Barbarę i Janusza Macieja. Rodzina trafiła do obwodu pawłodarskiego w Kazachstanie i pracowała w jednym z sowchozów, gdzie zajmowała się hodowlą owiec. W roku 1941 Janusz Maciej dołączył do tzw. armii Andersa, a jego matka i siostra pozostały w Kazachstanie. Związek Sowiecki opuściły dopiero w 1946 roku, gdy repatriowały się do Polski. W czasie swojego pobytu na Sybirze Barbara własnoręcznie wykonała prezentowaną tu wełnianą chustę.
